Maak Kennis Met Kennis
En Blijf Bij Kennis.
Politiek Periek (33). Verantwoording.
Het eenvoudige "spelletje" van vraag en antwoord, van eerst een vraag en dan
een antwoord, is ook om te keren: een antwoord, dat vragen/vraagtekens
opwerpt en zich dan nader dient te verklaren, te verantwoorden.
Alles wat ongevraagd wordt gedaan/gezegd, zal meer of minder moeten
worden verantwoord, of het nu goed valt of verkeerd.
Daarom doet en zegt men zoveel in het verborgen, om zich niet behoeven te
verantwoorden; daarom laat men zo mogelijk een ander "buurmans appels
stelen", opdat die ander zich heeft te verantwoorden; daarom is het een
vereiste dat de mens, evenals de gehele werkelijkheid in een en al elkaar wat
dekkende tegenstrijdigheid, wat zorgvuldig met zichzelf omgaat, behoedzaam
zijn levensweg kiest en gaat - de wat ruw ontwikkelde wat ruw, de meer fijn
ontwikkelde meer genuanceerd, enzovoort - opdat de mens zelf zijn eigen
doen en laten zich niet tegenstaat en zichzelf voor zijn eigen opkomende
gewetensvragen ter verantwoording moet roepen -- daarom zullen zo velen
zich aan blijven passen aan het doen, het gebruik, de levenservaring/
levenswijsheid, van hun groep/club/partij/volk, opdat zij in een wat afwijkend
aanwerken/gedrag/zienswijze niet door hun eigen gemeenschap ter
verantwoording worden gevraagd.
Een goed partij of volksleider zal derhalve vooral de woordvoerder van die
belangengemeenschap zijn en er maar heel geleidelijk en voorzichtig zijn
eigen stempel op drukken, er zijn eigen koers aan opleggen; een goed leider
heeft veel meer te verwoorden dan te verantwoorden - wat eigenlijk geldt
voor een ieder, aangezien een ieder die in een zekere gemeenschapstrant en
gemeenschappelijke opvatting blijft voortleven hoegenaamd niets heeft te
verantwoorden.
In een harmonieus en meegeleefd geméénschapsleven is elke persoonlijke,
persoonlijk bevonden verantwoording in de ánonimiteit van het
ónpersoonlijke opgegaan . . . . en kunnen zo bijvoorbeeld volkeren als
evenzovele strijdeenheden tegen elkaar ten strijde trekken, in allerlei
gruwel van moord en vernieling, zonder dat iémand zich daarvoor
persoonlijk verantwoordelijk voelt.
De mensheid, ook in groepen onderling, is al evenzeer een verscheidenheid
/conglomeraat; zodat elke samenlevingswijk - van stadswijk naast
stadswijk, van stad naast platteland, van vereniging naast vereniging, van
overheid naast maatschappij, enzovoort - zeker ook een eigen aanlevend
samenleven is beschoren.
Doch opdat niet elke samenlevingswijk uit eigen levensdrang
blind-onverantwoordelijk aanleeft, verantwoordelijkheidsblind geen onheil
aanricht en onleefbaarheid veroorzaakt in andere/belendende
samenlevingswijken, opdat er tussen de gemeenschapswijken, als tussen
nogal clandestien aanlevende clans, nog bijtijds kan worden gerelativeerd
en gecoördineerd, behoren/moeten alle (stroef of wat vlotter in elkaar
overgaande) samenlevingswegen zo openbáár mogelijk (te) worden
gehouden.
Behoren/moeten dus ook, om van maatschappijwege zo (hoog)nodig te
kunnen worden gecorrigeerd, de als vanzelf steeds maar weer al te zeer in
een "slapende verantwoordelijkheid" voor zichzelf aanregerende overheden
hun beleidsopstelling/beleidsbeslissingen/beleidsvoering, met alle
maatregel en regeling van dien, (te) doen in openbare kennisgevingen.
* - * - *
.